Vrijdagmiddag hebben we onder grote belangstelling in crematorium de Boskamp afscheid genomen van ons erelid Kees Loman. Het was goed om te zien, dat erg veel LTC leden door hun aanwezigheid blijk gaven van hun grote respect en waardering voor al hetgeen Kees voor LTC gedaan en betekent heeft.

Op verzoek van het bestuur heeft namens LTC, oud-voorzitter en oud-trainer Jan Rozema een afscheidstoespraak gehouden.

De tekst laten we hierbij integraal volgen:

Lieve Jit, kinderen en kleinkinderen, familie en overige aanwezigen.

Als oud-trainer en oud-voorzitter, maar vooral als iemand die Kees Loman de afgelopen 40 jaar van dichtbij heeft meegemaakt, heeft het bestuur van LTC mij gevraagd hier namens de leden het woord te voeren.

LTC, de Langedijk Talmastraat Combinatie, betekende heel veel voor Kees en andersom was het zo, dat Kees erg veel voor LTC betekende.

De Asser Courant noemde Kees een LTC-icoon en daar is werkelijk niets teveel mee gezegd.

Voor ons bij LTC kwam het overlijden van Kees Loman volkomen onverwacht. Natuurlijk, hij was al 85, slecht ter been en zijn gezondheid liet te wensen over, maar we zagen hem nog iedere week bij uit- en thuiswedstrijden van het 1e en op dinsdag en donderdagavond op zijn vaste plek aan de ronde tafel in het LTC-clubhuis.

Kees was niet bij LTC weg te denken en onlosmakelijk verbonden met bijna alles wat er sinds de oprichting van LTC in 1954 heeft plaatsgevonden.

Ik geef u een opsomming:

• Kees was lid vanaf het allereerste begin, dus mei 1954
• via zijn broer Egbert was hij betrokken bij de oprichting.
• hij speelde al bedrijfscompetitie en wild voetbal namens LTC ver voordat de club echt opgericht werd en deel ging uitmaken van de KNVB
• was na zijn actieve voetbalperiode in de jaren zestig zeventig bestuurs en commissielid voetbalzaken
• lid van jubileumcommissie, die het 40-jarig jubileum voorbereidde.
• was bij iedere bouw van weer een nieuw clubgebouw betrokken, eerst op de Kievitspol, later op ons huidige complex.
• deed jarenlang samen met zijn vriend en Lid van Verdienste Johan Soppe allerlei onderhouds- en kluswerk op de Kievitspol, maar ook op ons huidige complex waar hij de keuken renoveerde van het inmiddels afgebrande gebouw.
• in zijn garage bij hun oude woning aan het Kanaal had Kees een grote werkplaats waar hij erg veel dingen voor LTC maakte.
• te veel om op te noemen eigenlijk, want wat voor klus ook, LTC deed vaak een beroep op Kees en dat was nooit tevergeefs.

Het is dan ook volkomen terecht, dat hij eerst bij het 40-jarig jubileum in 1994 benoemd is tot erelid en 10 jaar later samen met Jit koninklijk is onderscheiden met het lidmaatschap in de orde van Oranje-Nassau, voor alles wat ze voor LTC gedaan hebben.

Maar eens en vooral was hij supporter. Onvoorstelbaar hoeveel wedstrijden hij de afgelopen 60 jaar van LTC heeft gezien en bezocht. Dat moeten er meer als 2000 zijn, stel u eens voor. Hij was niet weg te denken bij het eerste elftal en daarom wordt tegenwoordig ieder jaar de Kees Loman bokaal uitgereikt aan de meest verdienstelijke speler van LTC 1. Een verkiezing waar Kees in zijn goede jaren ook zelf uiteraard een stevige vinger in de pap had.

Ik zelf leerde Kees zo`n kleine 40 jaar geleden kennen, toen ik begin jaren 80 voor de eerste keer trainer werd bij LTC. Kees was er altijd, samen met Jit en zijn broers Egbert en Hendrik Jan.

Ook de laatste jaren ondanks zijn afnemende gezondheid. Een tweetal voorbeelden:

• een drietal jaren geleden speelde LTC op een zaterdagmiddag uit bij Noordscheschut. Het was begin februari en de verjaardag van Jit. Dat maakte voor Kees niet uit want hij was er gewoon.
• Herman Timmer vertelde mij een anekdote over een wedstrijd een jaar of tien terug. Het was de laatste wedstrijd van het seizoen en uiterst cruciaal. Maar Kees had een feestje. Kees de pest in, maar hij kon er niet onderuit. Wedstrijd afgelopen, LTC had het gered, spelers na afloop buiten bij de kantine en plots komt daar een auto luid toeterend het veld opgereden. U raadt het al met Kees Loman. Jit vertelde later, dat hij niet te genieten was geweest op dat feest omdat hij zo graag zijn cluppie wilde steunen. Dat was Kees ten voeten uit.

Kees was eigenlijk heel bescheiden, trad nooit echt op de voorgrond, maar geen trainer of speler van LTC 1 kon de afgelopen tientallen jaren om Kees Loman heen. Hij was een uiterst trouw supporter, maar kon ook zeer kritisch zijn en buitengewoon fanatiek naar tegenstanders en scheidsrechters.

Of het kwam doordat ik redelijk wat succes had bij LTC of dat we elkaar gewoon goed lagen weet ik niet, maar ik kon het uitstekend met hem vinden en ik had de indruk dat dit wederzijds was. Toen ik in 1998 opnieuw trainer werd stak hij nog net niet de vlag uit, maar hij was daar buitengewoon blij mee.

Ik bewaar dan ook mooie herinneringen aan hem, zoals bijvoorbeeld bij het kampioenschap in 1989. Jit had samen met andere LTC-dames voor alle spelers groen-witte petjes gemaakt. Kees en ik liepen met z`n beiden voorop in de polonaise en er zijn nog foto`s van een muzikaal optreden van Kees, broer Egbert en mij, maar vraag me niet wat we toen gezongen hebben.

In die tijd regelde Henk Brink ieder jaar aan het eind van het seizoen uitstapjes naar Duitsland, Papenburg, Nordeney, ik weet niet waar we allemaal samen geweest zijn. Kees en Jit ook steevast mee en het was hartstikke gezellig. In Papenburg vond Kees het maar niks dat die Duitsers geen grensrechters hadden, dus pakte hij een witte zakdoek en rende langs de lijn. Prachtig. Toen we van Nordeney terugkwamen lag hij in een deuk toen mijn spiksplinternieuwe auto, bij het van de pont afrijden de geest gaf. Gelukkig hadden we in onze verzorger Rudy een prima reparateur.

Het waren prachtige en heel gezellige tijden.

Kees maakte van zijn hart geen moordkuil en zeker als het over LTC ging, zei hij wat dacht.  Daar kon misschien niet iedereen goed mee omgaan, maar het belang van LTC ging bij Kees voor alles. Wie aan LTC kwam, kwam aan Kees Loman.

Het zal straks even wennen zijn om hem niet meer te zien bij LTC.

Jit, je hebt me gezegd, dat je ondanks het gemis van Kees toch van plan bent straks nog regelmatig de wedstrijden van LTC te bezoeken en ik spreek namens vele LTC`ers als ik zeg dat we dat oprecht hopen.

Als je deze aula inkijkt en je ziet hoe waanzinnig veel LTC mensen vandaag aanwezig zijn, van oud tot jong, dan weet je hoe groot de waardering voor Kees Loman was.

Het is niet de gewoonte in een aula, maar eigenlijk eigenlijk, we gaan het niet doen, maar eigenlijk zou Kees hier een staande ovatie moeten hebben voor alles wat hij voor LTC gedaan en betekent heeft! Maar dat gaan we niet doen.

We zullen ons Kees herinneren als een goed, fanatiek en vooral ook zeer actief LTC-lid en we zijn hem daar zeer dankbaar voor.

We gaan hem missen.

Kees bedankt voor alles.