Vooraf was vooral de vraag hoe de ongeslagen koploper Rolder Boys F1 bespeeld moest worden. Ze hadden tot dan toe 8 potjes gespeeld, allemaal ruim gewonnen en al meer dan 50 doelpunten gemaakt. Trainer Bryan van Gaal had zich een paar dagen teruggetrokken van de bewoonde wereld en kwam op de wedstrijddag met een zeer verrassende opstelling en tactiek op de proppen. De jongens gingen in het jeugdstadion in Rolde

(idee voor LTC?) de strijd aan in een 3-2-1 opstelling, waarbij aanvallers in de verdediging werden geposteerd en middenvelders in de aanval. Deze tactiek deed menig wenkbrauw fronsen langs de lijn, maar al snel werd duidelijk dat de jongens de aanwijzingen heel serieus hadden opgepakt. Er werd gestreden voor elke meter en bovenal werd er erg goed gevoetbald. De 1e helft verliep volledig volgens plan en met een 3-0 voorsprong gingen de jongens de rust in. De goals werden gemaakt dankzij goed positiespel, snelle dribbels en machtige afstandsschoten, daarbij kregen de Boys uit Rolde geen millimeter ruimte om hun aanvallers in stelling te brengen. Met een mix van ongeloof en trots werden de jongens in de rust toegesproken door Bryan en de meegereisde LTC-supporters hoopten maar dat de jongens het nog een helft zouden volhouden. De strijdwijze kostte uiteraard veel kracht, maar ook in de 2e helft werd alles wat de jongens in zich hadden in de strijd gegooid. De krachten vloeiden met het einde in zicht wel wat weg, waardoor Rolder Boys terug kon komen tot 3-2, maar de mannen van F3 hielden stand en uiteindelijk klonk het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter. Daarna volgde terecht applaus van zowel het thuis- als uitpubliek. Het was gelukt, een heerlijke afsluiting van de competitie en een wedstrijd die de spelers en supporters zich nog lang zullen blijven herinneren.

Goed gedaan, jongens ... en nu lekker de zaal in!